ایران مقاله

 

 پروژه دانشجویی مقاله پرورش گاو فایل ورد (word) دارای 19 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پروژه دانشجویی مقاله پرورش گاو فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پروژه دانشجویی مقاله پرورش گاو فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پروژه دانشجویی مقاله پرورش گاو فایل ورد (word) :

پرورش گاو

مقدمه :
اگرچه در ایران پرورش و نگهداری گاو گوشتی به معنا و مفهومی که در کشورهای خارجی مرسوم و متداول است رایج نیست ولی از آنجا که ممکن است در آینده عده ای به این کار علاقمند گردند و بخواهند در این زمینه فعالیت نمایند لازم است که در این باره مطالبی بیان گردد تا شاید راهنمایی برای اینگونه اشخاص باشد. انچه که در این فصل عنوان می گردد مبتنی بر اصول جدید دامپروری در دنیای امروز بوده ممکن است با شرایط اطن مرز و بوم صد در صد وفق ندهد. ولی بعضی از قسمتهای آن عملی و بقیه موارد نیز با تغییراتی قابل اجراست.

پرورش گاو گوشتی در اغلب نقاط با استفاده از مراتع و چراگاههای خوب ممکن بوده و مقرون به صرفه می باشد. در ایران نیز باید این نکته مورد توجه قرار گیرد و بهتر است کسانی به

این کار مبادرت ورزند که امکان دسترسی آنها به مراتع برایشان فراهم و میسر باشد.
در ایران در شرایط موجود پروار کردن گوساله های نر نژاد هولشتین کم و بیش رواج یافته این کار یا به وسیله خود دامپروران تولید کننده شیر به عنوان یک کار جنبی عملی می شود یا اینکه عده ای گوساله های مذکور را بعد از, شیر گرفتن خریداری و آنها را تا 10 الی 1

2 ماهگی پروار کرده و سپس عرضه می نمایند.
انتخاب گاوهای گوشتی
قبل از شروع به کار و ایجاد گله گاوهای گوشتی باید در انتخاب اینگونه گاوها بصیر بود و کلیه خصوصیاتی را که قبلاً درباره گاوهای پرواری ذکر گردید به خاطر داشت زیرا اساس کار و موفقیت بعدی مربوط به همین مسئله می باشد. این گاوها در درجه نخست باید پیش رس باشند بدین معنی که در کوتاهترین مدت به حداکثر رشد و نمو خود رسیده زود فربه و

چاق شده و نهایت استفاده را از اغذیه بنمایند. در موقع خرید باید به شکل و هیکل حیوان و اندام و جثه دام و بالاخره جنس و سن آن کاملاً توجه شود و کلیه مزایا و محاسن مربوط به استعداد پرواری در نظر گرفته شود.
گاوهای گوشتی اصولاً دارای بدنی پر رشد و کپل و ران و سرین آنها کاملاً عضلانی بوده در صورتی که سر و گردن و اعضای بدنشان کوتاه و کوچک است. در دنیا همانطور که قبلاً نیز شرح داده شد نژادهای گوشتی مشخص بوده و تشخیص آنها نیز آسان است. به طوری که در انگلستان نژاد شورت هورن و دورهام و در فرانسه لیموزین و در آمریکا نژاد شورت هورن و هرفورد و دورهام و ابردین Aberdeen و انگوس Angus می باشد.
ولی در ایران چنین نژادهایی وجود نداشته دامدار خود باید بصیر در شناسایی اینگونه گاوها باشد.
آنچه که درباره ارزش گاوهای گوشتی حائز اهمیت می باشد به قرار ذیل است

که به شرح آن پرداخته می شود:
1 – جنس: در دامهای بالغ گاو نر و ماده دارای ارزش یکسان از لحاظ گوشتی می باشند ولی در گاوهای جوان این قسم نبوده مثلاً ارزش یک گاو ماده سی ماهه غیر آبستن از یک گاو نر هم سن بیشتر بوده به طوری که لطافت گوشت و استعداد چاق شدنش فزونتر است.

2 – سن: گاوهای نر تا پانزده ماهگی کاملاً چاق شده ولی بعد از این سن باید اخته گردند.
3 – شکل و هیکل: اندام گاو باید طوری باشد که کاملاً از احاظ قصابی مورد توجه واقع شده و همانطور که بیان شد قسمتهای خلفی اش پر رشد و عضلانی باشد.
4 – ظرافت: ظرافت پوست و نازکی اسکلت در بهره گوشت گاو تأثیر دارد. گاوهایی که بسیار ظریف باشند نسبت دور قلم به دور سینه آنها نزدیک یا برابر یک پانزدهم می باشد.

انتخاب گاوهای نر گوشتی
پس از ایجاد گله گاو گوشتی باید از میان آنها یا از خارج گاوهای نر اصیل و ممتاز و برجسته جهت تکثیر انتخاب نمود. زیرا تا حدود بسیاری اساس و پیشرفت کار مربوط به انتخاب گ

او نر خوب می باشد.ودر انتخاب گاو نر علاوه بر خصوصیاتی که در بالا ذکر گردید باید به نتایج حاصله نیز توجه داشت و آن را ملاک قرار داد.
در خارج بهترین گوساله هایی را که از گاوهای نر اصیل و آزمایش شده بدست آمده اند جهت جفت گیری انتخاب می نمایند زیرا معتقدند که پدران آنها امتحان خود را داده اند. ولی

 

در ایران متأسفانه جز دانایی و بصیرت دامدار در موقع انتخاب گاو نر راه دیگری وجود ندارد. از اینرو بهتر است این انتخاب از میان گوساله های نر پیش رس گله به عمل آید. مطابق تجربیاتی که در آمریکا به عمل آمده است پیش رسی گوساله ها در دوره شیرخواری مربوط به دو عامل می باشد:
یکی مقدار شیر مادر و دیگری خصوصیات فردی و نژادی حیوان. ولی بعد از دوره شیر خواری تا 12 الی 15 ماهگی اگر گوساله ها مناسب و خوب نگهداری گردند پیش رسی و رشد بیشتر آنها تنها مربوط به خصوصیات ذاتی و نهانی حیوان می باشد.
بنابراین اگر گاو نر هر گله ممتاز باشد می تواند خصوصیات پیش رسی را به گوساله ها نیز منتقل نماید. در انتخاب گاو نر هر اندازه دقت و مطالعه شود ارزش داشته باعث موفقیت قطعی و مسلم در کار خواهد بود.
اگر برای یک دامدار امکان داشته باشد بهتر است گاوهای نر خود را از لحاظ پیشرسی فردی و نتایج حاصله آزمایش کند و در صورت موفقیت و رضایت بخش بودن آنها را نگاهدارد وگرنه از پرورش آنها صرفنظر کند. اگر چنین آزمایشی به دقت عملی گردد و اصالت و ارزش پیشرسی گاو نر به ثبوت رسد می توان از گوساله های نر چنین گاوی برای جفت گیری در آینده استفاده کرد ولی باید در نظر داشت که مادران این گوساله ها نیز از لحاظ پیشرسی برجسته بوده و میزان شیر و سلامتی آنها نیز کاملاً مورد توجه باشد.

انتخاب ماده گاوهای گوشتی
انتخاب ماده گاوهای خوب و برجسته نیز چون گاوهای نر برای یک گله گوشتی لازم است. گاو ماده باید پیشرس بوده و بتواند خصوصیات گوشتی و پرواری خود را به گوساله های خود منتقل نماید. به دست آوردن چنین ماده گاوهایی در ابتدای کار بسیار دشوار و در ایران شاید غیر عملی باشد ولی پس از تهیه گله باید در صدد انتخاب برآمد و ماده گاوهای خوب و با ارزش را نگاهداری کرد و بقیه را به بازار عرضه نمود.
دامپرورانی که در این راه فعالیت می کنند در ابتدا ممکن است بسته به سرمایه ای که به کار می گذارند گاوهای مختلف را خریداری نمایند ولی بسیار لازم است که کم کم و طبق برنامه صحیح به اصلاح نژاد گاوهای خود بپردازند و گاوهای پیش رس و یک شکل و یکدستی از میان گله خود انتخاب نموده و به پرورش آنها همت گمارند.
در خارج معمولاً گاوهایی را در گله نگهداری می نمایند که بتوانند گوساله هایی تولید کنند که در 6 ماهگی 200 الی 220 کیلو لااقل وزن داشته باشند. ولی اتخاذ این روش در ایرا

 

ن به زودی عملی نیست بلکه به تدریج و طی سالها آزمایش و تجربه می توان به این مرحله رسید. مگر آنکه در ابتدا از نژادهای اصیل گوشتی خارجی استفاده شود.

ویژگیهای جایگاه گاوهای گوشتی
جایگاه گاوها و گوساله های گوشتی با اندک تفاوتهایی نظیر گاوهای شیری می باشد به ویژه آنکه این دسته از دامها سرما را بهتر تحمل می کنند و بازدهی بیشتری نیز دارند. مهمترین نیاز گاوهای گوشتی در فصل سرما داشتن سرپناهی پشت به باد و بستری خشک می باشد.
از همین رو طویله های باز با مشخصاتی که در مورد جایگاه گاوهای شیری شرح داده شد ساده ترین و اقتصادی ترین بنا برای نگهداری دامهای پرواری محسوب می گردند. در این ساختمانها که از سه طرف مسدود و یک طرف باز می باشند می توان به خوبی و آسانی گاوهای گوشتی را نگهداری و پرورش داد.
در ایران نیز که اغلب از گوساله های نر نژاد اصیل “هلشتاین” برای یک مدت 6 الی 8 ماهه جهت پرواربندی استفاده می شود طویله های باز پاسخگوی نیاز زیستی و پرورشی گوساله های پرواری بوده می تواند بازدهی مناسب و قابل انتظاری را نیز به دنبال

داشته باشد.

مشخصات طویله های باز:فضای لازم برای هر دام در زیر قسمت مسقف یا سر پناه به طور معمول 4 تا 5 متر مربع است ولی اگر چنانچه در نظر است گوساله های نر اصیل از 3 تا 4 ماه از شیر گرفته شده را خریداری و در زیر همین قسمت مسقف نگاهداری نمود باید قسمت مسقف یا سایبان را به وسیله نرده یا دیوارهایی به دو یا سه قسمت تقسیم کرد

و مطابق با سن سطح مورد نیاز را پیش بینی نمود. به طوری که در قسمتی که گوساله های از 3 – 5 ماهه نگهداری می شوند سطح مورد نیاز برای هر رأس در حدود 2 مترمربع و برای گوساله ها 6 – 9 ماهه حدود 3 مترمربع و برای گوساله های بالاتر در حدود 10 الی 12 ماهه تا موقع کشتار در حدود 4 مترمربع در نظر گرفته می شود, عرض جایگاه مسقف نیز حدود 6 تا 8 متر پیش بینی می گردد.
ارتفاع قسمت جلو جایگاه را باید طوری انتخاب کرد که تراکتور و یا سایر وسایل نقلیه مربوط به خارج کردن کود به راحتی قادر به وارد شدن به زیر جایگاه باشند. بهتر است این ارتفاع در جلو حدود 4 متر و در عقب 80/3 متر باشد.

بهاربند یا گردشگاه:وجود بهاربند یا گردشگاه برای دامهای گوشتی ضروری است. مساحت لازم برای هر دام تقریباً دو برابر سطح مسقف می باشد. بنابراین با تقسیم بندی انجام شده در فوق که باید در داخل بهاربند نیز مراعات گردد برای هر رأس از دامهای ذکر شده 4 , 6 , 8 مترمربع بهاربند در نظر گرفته شود.

آخورها:آخور دامها که بهتر است در خارج محل مسقف ساخته شده(تا جایگاه مسقف کمتر مرطوب شود) و بر روی آن نیر سایبانی نصب گردد باید دارای چنین ابعاد و ویژگیهایی باشد:
– ارتفاع آخور از سطح زمین در قسمت داخلی باید حدود 30 سانتیمتر باشد تا از ریخت پاش علوفه جلوگیری شده و در ضمن دام قادر باشد از عمق 70 الی 110 سانتیمتر مواد غذایی که در داخل آخور ریخته شده استفاده نماید. ولی این ارتفاع در لبه خارج آخور 60 سانتیمتر انتخاب می گردد.
– عرض آخور, بین 60 الی 80 سانتیمتر پیش بینی می شود.

 

– طول آخور بسته به سن از سه ماهگی تا 24 ماهگی از 40 تا 70 سانتیمتر می باشد.
– در جلو آخورها نیز با مشخصات ذکر شده در مورد گاوهای شیری باید نرده کشی شود.

پرورش گوساله های نوزاد گوشتی
گاهی اتفاق می افتد که بعضی از ماده گاوها به اندازه ای که لازم است شیر تولید نمی کنند تا به مصرف تغذیه گوساله هایشان برسد. از این رو ضروری به نظر می

رسد که کمبود شیر حاصله را به وسیله شیر گاوهای دیگر تأمین نمود. شیر تولیدی همانطور که می دانیم ارتباط به خصوصیات فردی و نژادی گاوها دارد و باید دامدار گاوهای کم شیر را بزودی شناخته و آنها را از گله خارج نماید. زیرا برای پرورش و نگهداری گوساله های اینگونه گاوها دامدار مجبور است مخارج بیشتری را متقبل گردد و این کار مقرون به صرفه نیست. گوساله هایی که همراه با شیر از انواع دانه های علوفه ای نیز استفاده می کنند غالباً سنگینتر و درشتر از گوساله هایی هستند که فقط از شیر مادر تغذیه می نمایند. اما این موضوع بستگ

ی به نظر دامدار دارد. زیرا او باید حساب قیمت گوشت اضافی و مواد متراکم خورانده شده را نموده و

تصمیم خود را بگیرد.
معمولاً گوساله های گوشتی از 4 – 5 هفتگی می توانند از مواد متراکم استفاده نمایند. گوساله هایی که با مادر خود از چراگاه استفاده می کنند از آنجا که علف مراتعسرشار از مواد پروتئینی است به مواد متراکم گران قیمت احتیاجی ندارند. از همین رو دامپرورانی که چنین امکانی برایشان فراهم است کافی است محلهای مخصوص سرپوشیده در مرتع نزدیک آبشخور و آخور جایگاه مواد معدنی(نمک و دی فسفات کلسیم) ساخته و در آنها یک یا دو ماده بخصوص مانند آرد جو و ذرت ریخته و در اختیار گوساله ها قرار دهند.
مواد متراکمی که به گوساله ها داده می شود به هر حال بستگی به علوفه سبزی که در اختیارشان می باشد دارد و باید حاوی 10-15 درصد مواد پروتئینی باشد. اگر گوساله ها در مراحل آخر شیر خواری باشند می توان بر میزان و مقدار مواد کتراکم افزود. ولی همیشه باید حساب سود و زیان حاصله از مصرف این مواد را در نظر داشت و مواد متراکمی مصرف نمود که ارزانتر بوده و به صرفه نزدیکتر باشد. گوساله هایی که از مرتع استفاده نمی کنند باید به اندازه کافی بسته به احتیاجات جسمانی آنها یونجه خوب و مرغوب در اختیار داشته باشند و از سه هفتگی علاوه بر شیر می توانند از این مواد استفاده نمایند.
مواد متراکم باید روزانه دوبار منظماً و به فاصله مساوی در اختیار گوساله ها قرار داده شود و به گوساله ها تا موقعی که به اندازه کافی نمی توانند از علوفه استفاده نمایند باید اجازه داده شود که روزانه سه بار از پستان مادر شیر بخورند.
وقتی که هوا مساعد باشد لازم است که روزانه 2 – 3 ساعت در بعدازظهر گوساله ها همراه با مادران خود در داخل بهاربند گردش نمایند. از شیر گرفتن گوساله ها بستگی به رشد و نمو آنها و مقدار شیر مادرانشان دارد. ولی معمولاً گوساله ها را از 6 تا 8 ماهگی از شیر میگیرند. گوساله های نر و ماده را غالباً از 6 – 7 ماهگی از یکدیگر جدا می نمایند.
گوساله ها را قبل از آنکه از شیر بگطذند ب

 

هتر است که بر ضد بیماریهای شایع واگیر در هر ناحیه بخصوص شاربن و تب برفکی و بروسلوز واکسینه نمایند.

کیفیت سیلوی علوفه و رشد گاوهای گ

Silage and Growth of Beef Cattle)
الگوی تخمیر (Pattern of Fermentation)
چگونگی محافظت سیلوی علوفه اثر مهمی بر ارزش آن در تغذیه گاوهای گوشتی دارد. ایجاد تخمیر ثانویه(تخمیر بوتیریک) در سیلو نه فقط منجر به افزایش افت مواد مغذی می شود, بلکه باعث کاهش مصرف سیلو توسط دام نیز می شود. این نوع اثرات مخصوصاً در دامهای جوان دیده می شود, ولی ممکن است در گاوهای مسن تر نیز اتفاق افتد. کاهش 30 درصد در مصرف ماده خشک معمول است و افزایش وزن لاشه نیز می تواند به حدود نصف برسد.
محتوای ماده خشک(Dry Matter Content)
سیلوی حاصل از علوفه هایی با رطوبت بالا و مستقیماً درو و سیلو شده بیشتر از سیلوی تهیه شده از علوفه های پژمرده شده و نسبتاً خشک تر, در معرض ابتلا به تخمیر ثانویه هستند. بنابراین, مقایسه های انجام شدهه نشان می دهند که عملکرد گاوهای گوشتی در حال رشد تغذیه شده با سیلوی حاصل از علوفه پژمر

ده بهتر از دامهایی است که با علوفه مستقیماً درو و سیلو شده تغذیه شده باشند. فایده پژمرده کردن, معمولاًً دسترسی به روزانه 100 تا 150 گرم افزایش وزن زیادتر است, اما ضرر درو و سیلو کردن مستقیم علوفه را می توان با مصرف خوراکیهای متراکم یا با استفاده از افزودنی های موثر که برای اطمینان از خوب محافظت شدن علوفه سیلویی مصرف می شوند, جبران کرد.
بنابراین در عمل, افزودنی هاب بیشتر برای تهیه سیلو از علوفه های مرطوب تر به کار می روند تا برای تهیه سیلو از علوفه های خشک تر. بیشترین فایده استفاده از سیلوی علوفه پژمرده شده در افزایش وزن گاوهای گوشتی را می توان مربوط به بهبود کیفیت محافظت سیلو دانست, نه تنها به افزایش درصد ماده خشک آن. لذا اکنون مدارک واضحی وجود دارند مبنی بر اینکه سیلوی حاصل از علوفه پژمرده شده نمی تواند نفع زیادتری مازاد بر آنچه که از طریق استفاده از سیلوی علوفه مستقیماً سیلو شده و به خوبی محافظت شده حاص

ل می شود, در جهت بهبود عملکرد دام یا بازده تبدیل سیلو به افزایش وزن لاشه حیوان داشته باشد. اگرچه مصرف سیلوی علوفه پژمرده شده

20 درصد بیشتر از سیلوی علوفه مستقیماً سیلو شده است, قابلیت هضم سیلوی علوفه پژمرده شده معمولاً کمی پایین تر است. افزایش وزن لاشه نیز لزوماً در دامهای تغذیه شده با سیلوی علوفه پژمرده شده بهبود نمی یابد و نتیجتاً باز

ده تولید می تواند پایین تر باشد.
براین اساس, پژمرده کردن علوفه, قبل از تهیه سیلو را می توان تنها در زمینه های تسریع در دروی محصول, کاهش مقدار پس آب سیلوی حاصل و هزینه کمتر در خصوص استفاده از افزودنی ها توجیه کرد. مدارک فراوانی نیز وجود دارد مبنی بر این که تأمین اسیدهای آمینه از سیلوی علوفه پژمرده شده می توانند تشریح کننده عدم پاسخ مثبت به افزایش وزن لاشه در دامهای تغذیه شده با این نوع سیلو باشد.

روشهای تولید گوشت گاو با استفاده از علوفه سیلو شده
(Systems of Beef Production from Silage)
اهداف مورد نظر برای عملکرد دام در رابطه با نژاد و سن حیوان و نیز وزن مناسبی که یک نژاد بخصوص به سطح مناسبی از چاقی لاشه برای ارائه به بازار گوشت می رسد, دسته بندی شده و آورده شده است. در این بخش, اثر تنوع کیفی سیلوی علوفه بر احتیاجات غذایی دام در برخی از روشهای مورد بررسی قرار می گیرد.
همان طور که در مورد استفاده از علوفه خشک برای تولید گوشت گاو گفته شد, برای به دست اوردن افزایش وزن مطلوب, کاهش در محتوای انرژی سیلو منجر به مصرف مقادیر زیادتری از مواد متراکم می شود. اعداد برآورد شده برای خوراک د

ام که در جدول 5-6 نشان داده شده است, مربوط به سیلوی علوفه خوب محافظت شده و پرمصرف توسط دام است. در این مورد, هدف این بوده است که به منظور مصرف مقادیر کمتری از مواد متراکم, مصرف سیلو به بیشترین مقدار ممنه غلات
(Crass/ Cereal Beef Production)
مسئله مهم در پرواربندی گاو یا گوساله با علوفه و مواد متراکم این است که افزایش وزن روزانه دامها در طول دوره تغذیه مستقیم حیوان از چراگاه(6 تا12 ماهگی) در بالاترین حد ممکن باشد. نقطه اوج افزایش وزن روزانه حدود 8/0 کیلوگرم برای گوساله های اخته نژاد فریزین و حدود 9/0 کیلوگرم برای آمیخته های فریزین * هرفورد است. دامهایی که در فصل چرا افزایش وزن خوبی نداشته باشند, مشکل است که بتوانند عملکرد خوبی در زمستان داشته باشند. بنابراین باید طوری برنامه ریزی کرد که افزایش وزن دام در چراگاه قربانی جمع آوری و ذخیره علوفه از مقدار محدودی زمین نشود؛ به این معنی که در عرض ذخیره کردن مقادیر زیادتری از علوفه, به دام اجازه داده شود تا با استفاده مستقیم از چراگاه عملکرد بالا

یی داشته باشد. مقدار زمینی که باید تا رسیدن دوباره سیلوی علوفه برای چرا در اختیار دام قرار داده شود, بستگی به میزان حاصلخیزی زمین دارد. مقدار مطلوب حاصلخیزی زمین با پاشیدن حدود 150 کیلوگرم کود ازته در آن تأمین می شود. زمینهاگاو در زمان خروج از جایگاه بسته به مرتع را داشته باشد. در حالی که زمینهایی با حاصلخیزی متوسط یا بیش از متوسط باید به ترتیب تأمین کننده نیازهای غذایی 1400 تا 1600 کیلوگرم وزن زنده دام باشد. اگر گوساله ها در هنگام ورود به مرتع 180کیلوگرم وزن داشته باشند, به هر هکتار از زمینهایی با حاصلخیزی متوسط بایست 5/5 رأس و بیش از متوسط بایست 9 رأس از چنان گویز, 1000 مترمربع؛ برای زمینهای متوسط, 1500 متر مربع و برای زمینهایی با حاصلخیزی کمتر از متوسط, 2000 متر مربع است.
مقدار زمینی که برای تأمین سیلوی علوفه مورد نیاز دام لازم است نیز بستگی به حاصلخیزی زمینی دارد که علوفه سیلو شونده در ان کشت می شود. بر همین اساس, زمین لازم برای هر ردس دام به منظور تأمین علوفه چین اول برای تهیه سیلو, در مورد زمینهایی با حاصلخیزی کمتر از متوسط, متوسط و بیش از متوسط, به ترتیب 3000 مترمربع, 2500 مترمربع و 2000 مترمربع خواهد بود. بااستفاده از 100 کیلوگرم کود ازته در هر هکتار زمین, 2/1 تن ماده خشک سیلوی علوفه برای هر رأس دام تأمین خواهد شد.اگر نیاز ب

ه 5/1 تن ماده خشک سیلو باشد, زمین لازم برای هر رأس باید به ترتیب,3500, 3000 و 2500 متر مربع باشد.
زمینهایی که چین اول آنها به مصرف تهیه سیلو رسیده باشد, بایست تا رشد کافی علوفه در آنها مورد چرا قرار نگیرند تا علوفه در حا

ل رشد مجدد در آنها فرصت رشد داشته باشند, در غیر اینصورت؛ یعنی, اگر بلافاصله پس از برداشت, دامها را برای چرا وارد آنها کنیم , به دلیل عدم وجود علوفه کافی و قابل چرا, مورد لگدمال شدن و به تعویق افتادن رشد مجدد قرار می گیرند. اما پس از برداشت(چین) اول برای تهیه سیلو و رسیدن علوفه به حد کافی رشد, می توان این زمینها را به چرای دامها اختصاص داد. همچنین می توان از بخشی از این زمینها مجدداً در اواسط فصل برای تهیه سیلو استفاده کرد . بعد از برداشت چین اول برای تهیه سیلو, وسعتت چراگاه به تدریج با الحاق این زمینها افزایش یافته و در پایان فصل به حد نهایی خود می رسد.

 

کلمات کلیدی :